تأثیر نوع شخم و مدیریت تلفیقی بر تراکم علفهای هرز،عملکرد و سود خالص از تولید سیب زمینی

در سالهای اخیر، به کارگیری مدیریت تلفیقی علفهای هرز با هدف کارایی بیشتر نهاده ها توجه بسیاری از متخصصین علفهای هرز را به خود جلب کرده است. بدین منظور آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده نواری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1383 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو نوع سیستم شخم (حفاظتی-متداول) و 8 تیمار مدیریت علفهای هرز (1-علفکش کامل، 2- وجین، 3- کولتیواتور، 4- تلفیق تیمار 1و2، 5- تلفیق تیمارهای 1و3، 6- تلفیق تیمارهای 2و3، 7- تلفیق تیمارهای علفکش کاهش یافته و2، 8- تلفیق تیمارهای علفکش کاهش یافته و3) بود. نتایج نشان داد که در تمام تیمارهایی که کولتیواتور در آن حضور داشت بیوماس کل اندامهای هوایی سیب زمینی و شاخص سطح برگ در شخم حفاظتی کمتر از شخم متداول بود. در مدیریتهایی که در آنها عملیات کولتیواتور زدن در هفته ششم انجام شد تراکم و بیوماس علفهای هرز نسبت به سایر تیمارها تا انتهای فصل بیشتر از سایر تیمارها بود. بیشترین عملکرد و سود ناخالص از تیمارهای کولتیواتور بدست آمد اما بیشترین سود خالص در تیمارهای تلفیقی بود زیرا در تیمارهای کولتیواتور 20 درصد از غده ها با ریزومهای اویارسلام دچار خسارت فیزیکی شدند. در مجموع تیمارهای تلفیقی که در آنها کولتیواتور حضور داشت در مدیریت علفهای هرز و درآمد حاصل از تولید سیب زمینی موثرتر بود.